Opowieści z wojny polsko-bolszewickiej 1920 i inne wojenne historie – Eugeniusz Małaczewski

Książka jest wyborem twórczości niezwykłego żołnierza i pisarza, który Polsce oddał się bez reszty. Znajdziemy tu opowiadania, eseje, publicystykę i wiersze Małaczewskiego, które opisują wojenne perypetie, dramaty i tragedie polskich żołnierzy w latach 1918-1920 i ich walkę o wolną Polskę.
Zamieszczony tu zbiór opowiadań „Koń na wzgórzu” nazwany został przez Kornela Makuszyńskiego „arcyksiążką” – „jednym ze spiżowych pomników mowy polskiej”. W Drugiej Rzeczpospolitej książka miała pięć wydań, a krytycy porównywali autora do Sienkiewicza i Żeromskiego. To potężny głos ostrzegający przed komunistycznym barbarzyństwem nadciągającym ze wschodu: „Wielkim Chamem” o obliczu „Antychrystowego Szatana Dziejów”.

Autor: Eugeniusz Małaczewski

Eugeniusz Korwin-Małaczewski – żołnierz, poeta, pisarz, publicysta, który na wojnę o niepodległą Polskę poszedł w mundurze armii rosyjskiej, po wielu bojach ukończył szkołę oficerską, a do wojska polskiego trafił po rewolucji 1917 roku. Przedzierał się z hallerczykami na daleką północ. W drodze na Murmań był wiele razy aresztowany, stawał przed sądem wojennym i był skazany na rozstrzelanie, ale udało mu się wyjść cało ze wszystkich opresji. Był jednym z „Lwów Północy”, walczących przeciwko bolszewikom nad Dźwiną Północną. Do Polski przybył jako błękitny oficer Armii gen. Hallera, którego przez krótki czas był adiutantem. W wolnej Polsce walczył jeszcze w wojnie z Ukraińcami i na froncie polsko-bolszewickim. Awansował na porucznika i został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtui Militan oraz Krzyżem Walecznych. Jako pisarz stał się bardzo popularny i ceniony. Miał zaledwie 27 lat, gdy zmarł na gruźlicę 19 kwietnia 1922 roku w Zakopanem. Tam też pochowano go w błękitnym mundurze hallerczyka.